Açıklama
Taburlar taarruz düzeni almak için araziye yayılırken kumandanlar da taarruz emrini almak için Mustafa Kemal’in yanında toplanmışlardı. Kaybedecek zaman yoktu. Bütün Çanakkale cephesinin kaderi buraya bağlıydı. Düşman her yere hâkim bir zirve olan Kocaçimen’e çok yaklaşmıştı. Bir adım daha ileri gidip Kocaçimen’i ele geçirirse bütün cephenin düşmesi işten bile değildi. Bu nedenle Mehmetçik’in varını yoğunu ortaya koyup hemen düşmanın üzerine atılması gerekiyordu. 19. Tümen Kumandanı Yarbay Mustafa Kemal Bey kararını vermişti. Doğru yolda olduklarına tüm benliğiyle inanıyordu. Askerliğin gereğini yapacaktı ve cepheyi kurtarmak uğruna gözlerini kırpmadan topluca kendilerini feda edeceklerdi. Bakışlarında her şeyi göze almışlık vardı. Sol eliyle avuçlarını kanatacak kadar sıkı bir yumruk yapmıştı. Kararlılığın vücut bulmuş hâli olan o el, kocaman bir kayayı dahi kolayca parçalayacak gibi duruyordu o anda. Söylediklerine kendini tamamen adayarak dinleyenleri de peşinden sürükleyecek bir ses tonuyla, hırs içinde konuşmaya başladı.
“Düşman buraya, Conkbayırı’na kadar gelmiş durumda. Biraz daha ileri gidip Kocaçimen Dağı’nın zirvesine vardıktan sonra her şey biter. Gelibolu da İstanbul da düşer. Ve bunu engelleyebilecek tek kuvvet biziz.”
Kumandanlar dikkatle dinliyordu.
“Karşımdaki düşmanı Arıburnu’ndan atmak için hayatımı fedadan bir an tereddüt etmem. Size ben taarruz etmeyi emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum! Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde, yerimizi başka kuvvetler ve başka kumandanlar alabilir.”
Başka söz söylemeye gerek duymadı. Ölümden öte emredilebilecek bir şey zaten yoktu. Tarihte ilk defa bir kumandan birliklerine ölmeyi bu kadar açık emrediyordu. Kısa, net fakat öyle keskin bir emirdi ki bu, ancak çelikten bir irade tarafından dile getirilebilirdi. Kumandanlar soru dahi sormadılar. Yapılacak şey belliydi…
Atatürk’ün hayatından bir kesit olarak Çanakkale Savaşı’nda yaşadıklarını anlatan oldukça sıra dışı ve sürükleyici bir roman.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.